Miejska Biblioteka Publiczna w Kobyłce im. Stanisława Ryszarda Szpotańskiego

Komunikowanie polityczne i publiczne : podręcznik akademicki

Autor: Dobek-Ostrowska, Bogusława

Nowoczesny podręcznik akademicki do nauk o komunikowaniu. Obejmuje problematykę związaną z porozumiewaniem społecznym, politycznym i publicznym. Autorka daje jasne definicje podstawowych terminów i pojęć, wprowadza w główne zagadnienia, by dalej przedstawić czytelnikowi szczegółowe problemy związane z marketingiem politycznym, propagandą, public relations, reklamą polityczną. Książka analizuje bardzo szeroko

zarówno podstawowe relacje międzyludzkie, z uwzględnieniem mechanizmów psychologicznych, kulturowych czy społecznych, jak i systemy komunikacji społecznej czy politycznej. Charakteryzuje uczestników procesu komunikowania (obywateli, liderów partyjnych, grupy nacisku itp.), cele i efekty przekazu oraz omawia rolę mediów w relacjach z otoczeniem.

Zobacz pełny opis

Odpowiedzialność:	Bogusława Dobek-Ostrowska.
Hasła:	Public relations - zagadnienia Komunikacja społeczna - zagadnienia Komunikacja polityczna - zagadnienia Stosunki interpersonalne - zagadnienia Reklama Marketing polityczny Wybory prezydenckie Podręczniki akademickie
Adres wydawniczy:	Warszawa : Wydaw. Naukowe PWN, 2006.
Opis fizyczny:	434 s. : il. ; 24 cm.
Uwagi:	Bibliogr. s. 414-421 i przy rozdz. Indeksy.
Przeznaczenie:	Podręcznik przeznaczony dla studentów politologii, dziennikarstwa, nauk społecznych, marketingu i reklamy.
Skocz do:	Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki
	Dodaj recenzje, komentarz

Spis treści:

CZĘŚĆ I. KOMUNIKOWANIE SPOŁECZNE
Rozdział 1. Nauka o komunikowaniu
1.1. Czym jest nauka o komunikowaniu
1.2. Etapy rozwoju komunikologii
1.2.1. Zanim powstała dyscyplina naukowa (XV1II-XIX w.)
1.2.2. Etap prekursorski (1910-1935)
1.2.2.1.Amerykański pragmatyzm społeczny
1.2.2.2. Szkoła chicagowska (1915-1935)
1.2.2.3. Trendy w nauce europejskiej
1.2.3. Powstanie i rozwój amerykańskich badań nad komunikowaniem (1935-1955)
1.2.3.1. Mass Media Research
1.2.3.2.Cybernetyka i teoria informacji
1.2.4. Konsolidacja nauki o komunikowaniu (1955-1970)
1.3.Główne szkoły teoretyczne i tradycje badawcze we współczesnej komunikologii
1.3.1. Szkoła empiryczna (t/w. amerykańska)
1.3.1.1. Tradycja socjopsychologiczna
1.3.1.2. Tradycja cybernetyczna
1.3.2. Szkoła krytyczna (t/w. europejska)
1.3.2.1. Tradycja krytyczna
1.3.2.2. Tradycja socjokulturowa
1.3.2.3. Tradycja semiotyczna
1.3.3. Determinizm technologiczny
Podsumowanie
Pytania kontrolne
Literatura uzupełniająca
Rozdział 2. Komunikowanie - proces porozumiewania się ludzi
2.1. Istota procesu komunikowania międzyludzkiego
2.1.1. Etymologia terminu komunikowanie
2.1.2. Definicja procesu
2.1.3. Elementy procesu
2.1.4. Cechy procesu
2.1.5. Funkcje komunikowania
2.1.6. Znaki i kody
2.2. Klasyfikacja procesów komunikowania
2.2.1. Klasyfikacja ze względu na zasięg uczestników procesu (poziomy komunikowania)
2.2.2. Klasyfikacja ze względu na sposoby (kanały) porozumiewania się
2.2.2.1. Komunikowanie interpersonalne – bezpośrednie
2.2.2.2. Komunikowanie masowe – pośrednie
2.2.2.3. Komunikowanie interpersonalne sieciowe – pośrednie
2.2.3. Klasyfikacja ze względu na stosowane kody i znaki
2.2.3.1. Komunikowanie werbalne (cyfrowe)
2.2.3.2. Komunikowanie niewerbalne (analogowe)
2.2.3.3. Różnice między komunikowaniem werbalnym i niewerbalnym
2.2.4. Klasyfikacja ze względu na cel przekazu
2.2.4.1. Komunikowanie informacyjne
2.2.4.2. Komunikowanie perswazyjne
Podsumowanie
Pytania kontrolne
Literatura uzupełniająca
Rozdział 3. Systemy komunikowania
3.1. Teoria systemów w nauce o komunikowaniu
3.1.1. Kategoria systemu i zastosowanie analizy systemowej w naukach społecznych
3.1.1.1. Pojęcie systemu społecznego
3.1.1.2. Pojęcie systemu politycznego
3.1.2. Podejście systemowe w studiach nad komunikowaniem
3.1.2.1. Model systemowy Newcomba
3.1.2.2. Model wspólnoty doświadczeń Schramma (1954)
3.1.2.3. Modele komunikowania Schramma (1954)
3.1.2.4. Model selekcji Weslleya i McLeana (1957)
3.1.2.5. Model socjologiczny Rileyów (1959)
3.1.2.6. Model systemowy DeFleura (1966)
3.1.2.7. Model komunikowania Molesa (1967)
3.1.3. Pojęcie systemu komunikowania
3.2. Typy systemów komunikowania
3.2.1. System komunikowania organizacyjnego (wewnątrzinstytucjonalnego)
3.2.1.1. Definicja systemu komunikowania organizacyjnego
3.2.1.2. Poziomy komunikowania się w organizacji
3.2.1.3. Kierunki komunikowania się
3.2.1.4. Modele struktury organizacyjnej
3.2.2. System komunikowania masowego
3.2.2.1. Pojęcie systemu komunikowania masowego
3.2.2.2. System medialny
3.2.2.3. Media masowe
3.2.3. System komunikowania politycznego
3.2.4. System komunikowania publicznego
Podsumowanie
Pytania kontrolne
Literatura uzupełniająca
CZĘŚĆ II. KOMUNIKOWANIE POLITYCZNE - PERSPEKTYWA TEORETYCZNA
Rozdział 4. Pojęcie procesu komunikowania politycznego
4.1. Czym jest komunikowanie polityczne
4.1.1. Interpretacja pojęcia
4.1.1.1. Podwójna natura procesu komunikowania politycznego
4.1.1.2. Komunikowanie polityczne a pojęcia pokrewne
4.1.2. Zakres i charakter studiów nad komunikowaniem politycznym
4.1.3. Podejścia badawcze w studiach nad komunikowaniem politycznym
4.1.3.1. Podejście behawioralne
4.1.3.2. Podejście strukturalno-funkcjonalne
4.1.3.3. Podejście interakcyjne
4.1.3.4. Podejście dialogowe
4.1.3.5. Podejście rynkowe (marketingowe)
4.2. Definiowanie procesu komunikowania politycznego
4.2.1. Socjologiczne ujęcie Rusha (1992)
4.2.2. Medioznawcza perspektywa Negrine‘a (1994)
4.2.3. Definicja systemowa Blumlera i Gurevitcha (1995)
4.2.4. Trójelementowa koncepcja McNaira (1995)
4.2.5. Amerykańska wizja Dentona i Woodwarda (1990, 1998)
4.2.6. Złoty trójkąt komunikowania Perlofla (1998)
4.3. Syntetyczna definicja komunikowania politycznego
4.4. Komunikowanie polityczne a demokracja
4.5. Mediatyzacja polityki i komunikowania politycznego
Podsumowanie
Pytania kontrolne
Literatura uzupełniająca
Rozdział 5. Uczestnicy procesu komunikowania politycznego
5.1. Kto jest uczestnikiem procesu
5.1.1. Typy uczestników procesu komunikowania politycznego
5.1.2. Transakcyjny charakter relacji uczestników
5.1.3. Typy relacji mocnych ogniw komunikowania
5.2. Aktorzy polityczni
5.2.1. Aktorzy zbiorowi
5.2.1.1. Instytucje władzy publicznej
5.2.1.2. Partie polityczne
5.2.1.3. Organizacje pozarządowe
5.2.2. Aktorzy indywidualni
5.2.2.1. Politycy i przywódcy polityczni
5.2.2.2. Kandydaci w wyborach
5.3. Media masowe
5.3.1. Rola mediów masowych w procesach komunikowania politycznego
5.3.2. Funkcje mediów w demokracji
5.3.3. Poziomy analityczne mediów masowych
5.3.3.1. Komunikator masowy
5.3.3.2. Organizacja medialna (przedsiębiorstwo medialne)
5.3.3.3. Zewnętrzne otoczenie organizacji medialnej
5.3.4. Presja otoczenia ekonomicznego i politycznego
5.4. Obywatele/wyborcy
5.4.1. Obywatele jako słabe ogniwo komunikowania
5.4.2. Wyborca na rynku politycznym
5.4.3. Typy wyborców
Podsumowanie
Pytania kontrolne
Literatura uzupełniająca
Rozdział 6. Propaganda polityczna jako forma komunikowania politycznego
6.1. Pojęcie propagandy politycznej
6.1.1. Sposoby definiowania propagandy
6.1.1.1. Pierwsza generacja studiów
6.1.1.2. Druga generacja studiów
6.1.1.3. Współczesne pojęcie propagandy
6.1.2. funkcje propagandy
6.1.3. Propaganda polityczna a pojęcia pokrewne
6.1.4. Propaganda polityczna jako zjawisko historyczne
6.1.4.1. Etap bezpośrednich form propagandowych
6.1.4.2. Etap zróżnicowanych form propagandowych
6.2. Klasyfikacja propagandy
6.2.1. Podział ze względu na treść propagandy
6.2.1.1. Propaganda społeczna
6.2.1.2. Propaganda polityczna
6.2.2. Podział ze względu na stopień zafałszowania treści
6.2.2.1. Propaganda biała
6.2.2.2. Propaganda szara
6.2.2.3. Propaganda czarna
6.2.3. Podział ze względu na grupy docelowe
6.2.4. Podział ze względu na przebieg procesu w społeczeństwie
6.2.5. Podział ze względu na zależność w czasie między przekazem a wydarzeniami
6.2.6. Podział ze względu na sposób komunikowania
6.2.6.1. Propaganda bezpośrednia (komunikowanie interpersonalne i grupowe)
6.2.6.2. Propaganda pośrednia (komunikowanie masowe)
6.2.6.3. Propaganda zapośredniczona przez nowe media (komunikowanie sieciowe/medialne)
6.2.7. Podział ze względu na nośnik komunikatów propagandowych
6.2.7.1. Propaganda wizualna
6.2.7.2. Propaganda audytowa (radiowa)
6.2.7.3. Propaganda audiowizualna
6.3. System propagandowy
6.3.1. Pojęcie systemu propagandowego
6.3.2. System propagandowy w niedemokratycznych reżimach politycznych
6.3.3. System propagandowy w demokracji
Podsumowanie
Pytania kontrolne
Literatura uzupełniająca
Rozdział 7. Kampanie polityczne i wyborcze jako forma komunikowania politycznego
7.1. Pojęcie kampanii komunikacyjnej
7.1.1. Istota kampanii komunikacyjnej
7.1.2. Typy kampanii komunikacyjnych
7.2. Kampania polityczna i wyborcza
7.2.1. Pojęcie kampanii politycznej
7.2.2. Definiowanie kampanii wyborczej
7.3. Ewolucja kampanii wyborczych
7.3.1. Kampania premodrenizacyjna zorientowana na partię (era prasy)
7.3.2. Kampania modernizacyjna zorientowana na kandydata (era telewizji)
7.3.3. Kampania postmodernizacyjna zorientowana na wyborcę (era techniki cyfrowej)
7.4. Modele współczesnych kampanii wyborczych
7.4.1. Model amerykański "wyjątek"
7.4.2. Model zachodnioeuropejski
7.4.3. Model nowych demokracji
7.5. Tendencje rozwojowe praktyki kampanijnej
7.5.1. Amerykanizacja/modernizacja kampanii
7.5.2. Profesjonalizacja komunikowania politycznego
7.5.3. Personalizacja polityczna
7.5.4. Wzrost kosztów reklamy politycznej
7.5.5. Popyt na sondaże przedwyborcze
Podsumowanie
Pytania kontrolne
Literatura uzupełniająca
CZĘŚĆ III. NARZĘDZIA KOMUNIKOWANIA POLITYCZNEGO - PERSPEKTYWA TECHNICZNA
Rozdział 8. Profesjonalizacja komunikowania politycznego
8.1.Zjawisko widoczności medialnej i jej konsekwencje
8.1.1. Zmiany w zachowaniach aktorów politycznych
8.1.2. Zmiany w zachowaniach obywateli
8.1.3. Zmiany w sferze publicznej
8.2. Aktorzy polityczni w dobie wysoko rozwiniętych technik komunikacyjnych
8.2.1. Nowe strategie komunikacyjne aktorów politycznych
8.2.2. Kształtowanie kompetencji aktora politycznego
8.3. Profesjonalizacja rynku politycznego
8.3.1. Pojęcie profesjonalizacji komunikowania politycznego
8.3.2. Kategoria zawodowych komunikatorów
8.3.3. Struktura organizmu zawodowego komunikatora
8.4. Ekspansja konsultingu politycznego
8.4.1. Rozwój konsultingu politycznego
8.4.2. Typy konsultantów politycznych
8.4.3. Organizacja profesjonalnego otoczenia partii i kandydatów
8.4.4. Agencje konsultingowe na rynku politycznym
Podsumowanie
Pytania kontrolne
Literatura uzupełniająca
Rozdział 9. Marketing polityczny i wyborczy
9.1. Pojęcie marketingu politycznego
9.1.1. Istota i definiowanie marketingu
9.1.1.1. Marketing ekonomiczny
9.1.1.2. Marketing polityczny i wyborczy
9.1.1.3. Marketing społeczny
9.1.2. Powstanie i rozwój marketingu politycznego
9.1.2.1. Etap wstępny/prekursorski (przełom XIX/XX w. 1952)
9.1.2.2. Etap konsolidacji marketingu politycznego (1952-1964)
9.1.2.3. Etap konsultantów politycznych (od 1964 do chwili obecnej)
9.1.3. Produkt na rynku politycznym
9.2. Planowanie w marketingu politycznym
9.2.1. Fazy planowania
9.2.2. Struktura planu marketingowego
9.3. Diagnoza rynku politycznego i prognozowanie
9.3.1. Źródła wiedzy o rynku politycznym
9.3.2. Metody i techniki diagnostyczne
9.3.3. Analiza rynku politycznego
9.3.4. Segmentacja - targeting – pozycjonowanie
9.4. Strategie marketingowe
9.4.1. Pojecie strategii marketingowych
9.4.2. Typy strategii politycznych
9.4.3. Strategie wyborcze
9.5. Narzędzia komunikowania marketingowego
9.5.1. Reklama polityczna
9.5.2. Marketing bezpośredni
9.5.3. Marketingowe public relatitms (MPR)
Podsumowanie
Pytania kontrolne
Literatura uzupełniająca
Rozdział 10. Polityczne public relations
10.1. Pojęcie public relations
10.1.1. Istota fmblic relalions
10.1.2. Teoretyczne modele public. Relalions
10.1.3. Rozwój i wdrażanie modeli public relations
10.1.4. Rola publiczności w dojrzałym PR
10.1.5. Zadania public relalions
10.2. Instrumenty i techniki public relations
10.2.1. Publtaiy ("reklama" nieodpłatna)
10.2.2. Rzecznictwo prasowe
10.2.3. Media relalions
10.2.4. Reklama płatna
10.2.5. Lobbing
10.2.6. Zarządzanie kryzysowe/reaktywne PR
10.2.7. Inne narzędzia
10.3.Funkcje i obszary zastosowania politycznego PR
10.3.1. Zarządzanie informacją
10.3.2. Zarządzanie mediami
10.3.3. Zarządzanie wizerunkiem
10.4. Public relations instytucji politycznych
10.4.1. Zadania PR administracji publicznej
10.4.2. Formy public realations w komunikowaniu rządowym
10.5. Organizacja PR w administracji publicznej
10.5.1. Model wewnętrznego ulokowania komórek PR
10.5.2. Model zewnętrznego ulokowania komórek PR
Podsumowanie
Pytania kontrolne
Literatura uzupełniająca
Rozdział 11. Reklama polityczna
11.1. Reklama jako forma komunikowania masowego
11.1.1. Pojecie reklamy
11.1.2. Reklama jako technika marketingowa
11.1.3. Reklama jako forma komunikowania masowego
11.1.4. Typy reklamy
11.2. Nośniki reklamy
11.2.1. Gazety codzienne
11.2.2. Magazyny/czasopisma
11.2.3. Radio
11.2.4. Telewizja
11.2.5. Reklama zewnętrzna (ouldoor)
11.2.6. Internet
11.3. Rynek reklamy i przemysł reklamowy
11.3.1. Charakter rynku reklamy
11.3.2. Dynamika rozwoju rynku reklamy na świecie i w Polsce
11.3.3. Profesjonalizacja usług reklamowych
11.3.4. Agencje reklamowe/grupy komunikacyjne
11.4. Teoretyczny wymiar reklamy politycznej i wyborczej
11.4.1. Pojęcie reklamy politycznej i wyborczej
11.4.2. Konwencje reklamy politycznej
11.4.3. Właściwości reklamy politycznej
11.4.4. Telewizyjna reklama polityczna i jej znaczenie
11.5. Klasyfikacja reklamy politycznej
11.5.1. Typy reklamy politycznej
11.5.2. Polityczna reklama negatywna
11.5.3. Reklama polityczna w Internecie
11.5.4. Reklama dysrupcyjna (disruption)
Podsumowanie
Pytania kontrolne
Literatura uzupełniająca *

Zobacz spis treści

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)

MBP w Kobyłce
Leśna 8 lokal 0.3

Sygnatura: CZYTELNIA: 316
Numer inw.: 42848
Dostępność: można wypożyczyć na 30 dni

schowek zamów

zamów

schowek

Miejska Biblioteka

Publiczna w Kobyłce

KATALOG

STATYSTYKI

Komunikowanie polityczne i publiczne : podręcznik akademicki

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki:

Dodaj komentarz do pozycji: